معرفی کنفرانس
این کنفرانس به بررسی تحقیقات نوین در چهار حوزه علوم بهداشتی، روانشناسی، مدیریت و علوم تربیتی میپردازد.
علوم بهداشتی :
علم بهداشت شاخه پزشکی علوم کاربردی است که با بهداشت انسان، حیوان، گیاه یا بهداشت محیط سر و کار دارد. بهداشت علم حفظ سلامت و تندرستی است.
سازمان جهانی بهداشت (WHO) سلامت را رفاه کامل جسمی روانی اجتماعی تعریف می‌کند، که همان آسایش تن و روان (پرورش جسم و روح) میباشد. اگر جسم سالم باشد و روح آرام فرد می‌تواند آرامش و رفاه مورد نظر خود را تأمین کند و سلامت نه فقط فقدان بیماری است.
علم بهداشت به سه زیر شاخه اصلی تقسیم میشود :
- بهداشت عمومی: مربوط به پیشگیری از بیماری‌ها، مادر و کودک، تنظیم خانواده، واکسیناسیون و…
- بهداشت حرفه‌ای: امور مربوط به در کارگاه‌ها و کارخانه‌ها
- بهداشت محیط: مسائل مربوط به آب، محیط زیست و شهری، مراکز تهیه و توزیع و عرضه مواد غذایی و اماکن عمومی
سلامت (بهداشت) عمومی اشاره به «علم و هنر پیشگیری از بیماری، طولانی کردن عمر و ارتقاء سلامت انسان از طریق تلاش‌های سازمان یافته و انتخاب آگاهانه جامعه، سازمان‌ها، دولتی و خصوصی، جوامع و افراد دارد».
تجزیه و تحلیل سلامت جمعیت و عوامل تهدید کننده آن پایه ای برای بهداشت عمومی است.
"عموم "در این مسئله می‌تواند کوچکتر از یک مشت مردم، یک روستای سالم یا می‌تواند به بزرگی چندین قاره در یک مورد همه گیر باشد.
"سلامت (بهداشت) "خوب بودن فیزیکی، ذهنی و اجتماعی میباشد و بنابر تعریف سازمان بهداشت جهانی سلامتی صرفاً به معنی کمبود بیماری یا ضعف نیست.
بهداشت (سلامت) عمومی یک علم بین رشته‌ای میباشد. برای مثال: اپیدمیولوژی (همه گیرشناسی)، آمار زیستی و خدمات بهداشتی و تمامی وابسته‌های آنها…
سلامت محیط، سلامت جامعه، سلامت رفتاری، سلامت اقتصادی، سیاست‌های عمومی، سلامت ذهنی، امنیت شغلی، مسائل جنسیتی در سلامت و سلامت باروری (تولید مثل) از موارد مهم دیگر در بهداشت عمومی هستند.
اهداف بهداشت عمومی برای رشد کیفیت زندگی از طریق جلوگیری و درمان بیماری شامل نظارت بر مشکلات و شاخص‌های سلامت و همچنین ارتقاء رفتارهای سلامت میباشد.
سلامت (بهداشت) عمومی مدرن نیازمند تمرین بین تیم‌های چند رشته‌ای توسط کارکنان سلامت عمومی و پروفسورها دارد.
این تیم‌ها میتوانند شامل: اپیدمیولوژیست‌ها، متخصصین آمار، پزشکان، دستیاران پزشکان، روان شناسان، پرستاران بهداشت عمومی، ماماها، میکروبیولوژیست‌های پزشکی، اقتصاددانان، سیاستمداران، ژنتیک شناسان و مدیران داده‌ها و حتی بسته به نیاز: افسران بهداشت محیط و بازرسان بهداشت عمومی، متخصصین زیستی و حتی دامپزشکان، کارشناسان جنسی و متخصصان بهداشت باروری میتوانند به این تیم‌ها دعوت شوند
مهندسی بهداشت حرفه‌ای (به انگلیسی : Occupational Health Engineering) شاخه‌ای است از علم بهداشت و عبارت است از شناسایی، ارزیابی و کنترل عوامل زیان‌آور موجود در محیط کار به همراه یک سری مراقبت‌های بهداشتی درمانی به منظور سالم‌سازی محیط کار و حفظ سلامت نیروی کار.
مهندسی بهداشت حرفه‌ای را می‌توان به‌طور خلاصه علم و هنر تأمین سلامت در محیط‌های شغلی تعریف کرد و یک مهندس بهداشت حرفه‌ای یا متخصص سلامت شغلی کسی است که وظیفه شناسایی، ارزشیابی و حذف یا کنترل عوامل مخاطره‌آمیز شغلی را به عهده دارد.
نخستین کمیته مشترک سازمان بهداشت جهانی وسازمان بین‌المللی کار که در سال ۱۹۵۰ تشکیل شد، مهندسی بهداشت حرفه‌ای را چنین تعریف نموده‌است:تامین و ارتقاء عالی‌ترین سطح سلامت جسمی، روانی واجتماعی برای کارگران همه مشاغل، پیشگیری از بیماری‌ها و حوادث ناشی از کار، به‌کارگماردن نیروی کار درمحیط و شغلی که از لحاظ جسمی و روانی قدرت انجام آن را دارد و به‌طور خلاصه تطابق کار با انسان یا ارگونومی که از کلمه یونانی برگرفته شده‌است.
مهندسی بهداشت حرفه‌ای رشته‌ای است که به محیط کار بر می‌گردد. در واقع متخصصان در این رشته خطرهای بالقوه‌ای که در محیط کار وجود دارد را شناسایی می‌کنند و در مراحل بعد به اندازه‌گیری و ارزیابی این خطرات و کنترل آنها می‌پردازند. البته کسانی که علم بیشتری در این رشته دارند، خطرهای شغلی را پیش‌بینی می‌کنند. به این نکته باید اشاره کرد که کسب این مهارت‌ها به نحوه تربیت دانشجویان بستگی دارد.
بهداشت محیط (Environmental health) عبارت است از کنترل همه عواملی که اثر سویی بر پایدار ماندن سلامت انسان می‌گذارند. این شامل بیماری‌های زیادی میشود که از طریق آب، هوا، مواد غذایی و بسیاری از عوامل محیطی دیگر سلامت انسان را تهدید می‌کنند. بهداشت محیط همچنین دربرگیرنده مطالعه فاکتورهای محیطی مضر برای سلامت انسان و شناخت و پیشگیری و رفع اثرهای ناشی از این عوامل است.
جنبه‌های دیگر بهداشت محیط به بهداشت محیط عمومی و حفاظت بهداشت عمومی / حفاظت بهداشت محیط عمومی اشاره می‌کند. بهداشت محیط نباید با حفاظت محیط زیست اشتباه گرفته شود، بهداشت محیط در مورد حفاظت از هر دو محیط طبیعی و انسان ساخت برای سلامت انسان‌ها میباشد، در حالیکه، حفاظت از محیط زیست از محیط طبیعی برای حفظ اکوسیستم، محافظت می‌کند.
«بهداشت محیط تمام جنبه‌های فیزیکی، شیمیایی و فاکتورهای بیولوژیکی ظاهری افراد و همه فاکتورهای مؤثر رفتاری را اداره می‌کند.» این موضوع شامل ارزیابی و کنترل فاکتورهای محیطی میباشد که بالقوه روی سلامت تأثیر دارند. بهداشت محیط، پیشگیری از بیماری‌ها و حمایت از محیط‌های سالم را هدف خود قرار داده‌است. این تعریف در مقابل رفتارهای مرتبط با محیط، همچنین رفتارهای مرتبط با محیط اجتماعی و فرهنگی و ژنتیکی قرار نمی‌گیرد. در واقع هدف بهداشت محیط کنترل کلیه عواملی است که بالقوه و بالفعل تأثیرات سویی بر بقاء و سلامتی انسان اعمال می‌کنند. برای رسیدن به این هدف، بهره‌گیری اصول مهندسی و دانش زیست‌محیطی به منظور کنترل، اصلاح و بهبود عوامل فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک محیط جهت حفظ و ارتقاء سلامتی و رفاه و آسایش انسان ضرورت می‌یابد.
خیلی ساده بهداشت محیط عبارتست از: کنترل عوامل محیطی (هوا، آب و خاک) به نحوی که برای انسان و متعلقات آن زیان‌آور نباشند.
بهداشت محیط عبارت است از کنترل عواملی از محیط زندگی که به نحوی در رفاه و سلامت بدنی روانی و اجتماعی انسان تأثیر دارند یا خواهند داشت
روانشناسی یا سایکولوژی
علمی است که با استفاده از روش علمی به پژوهش و مطالعه روان (ذهن)، فرایند ذهنی و رفتار در موجودات زنده میپردازد. به عبارت‌های دیگر، روانشناسی علمی است که در آن درباره حالات روانی و رفتار آدمی تحقیق و بررسی میشود، روانشناسی به رفتار و فرایندهای روانی میپردازد. منظور از «رفتار»، همه حرکات، اعمال و رفتار قابل مشاهده. مستقیم و غیرمستقیم است، و منظور از «فرایندهای روانی»، چیزهایی همچون: احساس، ادراک، اندیشه (تفکر)، هوش، شخصیت، هیجان و انگیزش و حافظه… است
مديريت خدمات بهداشتي و درماني رشته‌اي است چند نظامي، شاخه‌اي از علوم انساني با كاربرد در حيطه علوم پزشكي، كه مدير با هدايت تشكيلات انساني و اخذ تصميمات مطلوب و استفاده مؤثر و كارآ از منابع، مادي و انساني، از طريق برنامه ريزي، سازماندهي، هدايت و نظارت براي دستيابي به اهداف مؤسسات خدمات بهداشتي و درماني براساس نظام ارزشي مورد قبول جامعه، ايفاي نقش مي‌كند.
مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی دربرگیرنده مجموعه فعالیت ها و وظایف اساسی مدیریت شامل: 1- برنامه ریزی، 2- سازماندهی، 3- هماهنگی، 4- رهبری، 5- کنترل و ... در عرصه بهداشت و درمان است. مدیر خدمات بهداشتی و درمانی باید قادر باشد نیازهای داخلی و خارجی سازمان را شناسایی کرده و به آنها پاسخ دهد و به عنوان یک هماهنگ کننده و رهبر در سیستم بهداشتی و درمانی در فراهم آوردن سلامت و رفاه اجتماعی افراد جامعه تلاش کند. یک مدیر خدمات بهداشتی و درمانی بایستی با اصول و ضوابط مراکز بهداشتی و درمانی و بیمارستانها آشنا باشد و در جهت استفاده بهینه از منابع موجود گام بردارد. در حقیقت مدیر خدمات بهاشتی و درمانی باید به عنوان یک استراتژیست دارای دیدگاه های بلندمدت و جامع باشد.
علوم تربیتی(Education)از رشته‌های علوم انسانی است که به جنبه‌های آموزش و پرورش آدمی و دانش‌های مربوط به آن میپردازد. درباره مفهوم «آموزش و پرورش» باید در نظر داشت که «آموزش و پرورش» منحصر به افراد، زمان و مکان خاصی نیست. یعنی به‌طور مشخص «آموزش و پرورش» منحصر به مدرسه، دانشگاه یا آموزش دروس خاصی نیست، بلکه «آموزش و پرورش» برای همه، و در هر زمانی و هر مکانی است. آموزش عمومی، آموزش عالی، آموزش کارکنان، سوادآموزی بزرگسالان ، خودآموزی، آموزش الکترونیکی و مجازی از انواع آموزش محسوب می‌شوند.
لذا از پژوهشگران، اساتید، محققان، دانشجویان و تمام کسانی که به موضوعات فوق و زیر محور های مربوطه علاقمند هستند میتوانند نسبت به ارسال مقالات خود اقدام نمایند و در این کنفرانس شرکت نمایند
همچنین از امتیاز و مزایای گواهینامه کنفرانس، و خدمات کنفرانس نیز میتوانید استفاده نمایید
آخرین مهلت ارسال مقالات تا تاریخ 24 تیر 1401 میباشد، که تنها از طریق ثبت نام در سایت و پنل کاربری امکانپذیر میباشد
دبیرخانه کنفرانس
HPMECONF